Ten artykuł ukazuje najważniejsze elementy wychowania chrześcijańskiego w dzisiejszym świecie. Te wypowiedzi są bardzo cenne, gdyż wielu poszukuje wskazówek, jak prowadzić młodzież i znajduje pomoc w Kościele. Ze względu na swój wielki autorytet jest to nieoceniona pomoc dla poszukujących prawdy i prawdziwej wolności w wartościach uniwersalnych.

Dzisiejsza nauka wyróżnia cztery definicje, czym jest oraz na czym polega wychowanie, bądź cały ten proces. Są to definicje: prakseologiczne, ewolucyjne, ekologiczno-sytuacyjne oraz adaptacyjne. Pamiętajmy, nie ma klasycznej i jednej definicji wychowania.

Najczęściej wymienianymi podmiotami wychowania są: rodzina, szkoła, (inne instytucje działające w imieniu wspólnoty) oraz Kościół i jego instytucje. Sobór Watykański II tak się wypowiada na ten temat: „(...) wychowanie zdąża do kształtowania osoby ludzkiej w kierunku jej ostatecznego celu, a równocześnie do dobra społeczności, których człowiek jest członkiem i w których obowiązkach, gdy dorośnie, będzie brał udział". Według rozumienia religijnego wychowanie jest pomocą udzielaną człowiekowi w realizacji jego człowieczeństwa, w nadawaniu życiu człowieka ostatecznego sensu, jako zjednoczenia z Bogiem poprzez praktykowanie miłości bliźniego. Dąży się w nim do harmonii elementów naturalnych z tym, co jest nadprzyrodzone i ma swoje źródło w łasce Bożej.

U Jana Pawła II fundament wychowania znajduje się w tzw. „normie personalistycznej", która uwrażliwia na godność i wielkość każdego człowieka jako osoby. w pierwszej encyklice Redemptor hominis z 1979 r. naucza, że człowiek jest drogą Kościoła. W samym tym procesie powinny się wzajemnie uzupełniać wychowanie oraz formacja duchowa. Wychowanie chrześcijańskie zdąża nie tylko do pełnego rozwoju osoby ludzkiej, ale ma na względzie to, aby ochrzczeni, wprowadzani stopniowo w tajemnicę zbawienia, stawali się z każdym dniem coraz bardziej świadomi otrzymanego daru wiary. Niech prowadzą swoje życie sprawiedliwości i świętości prawdy. Wyodrębnić należy też specyficzną rolę rodziny oraz jej odpowiedzialność za proces wychowania.

W liście apostolskim Parati semper z marca 1985 r. papież podejmuje temat młodości jako szczególne bogactwo w życiu człowieka oraz samowychowanie. Rodzina i szkoła dostarczają ważnego elementu jakim jest samowychowanie ku prawdzie. Młodość to wzrastanie.

W liście do rodzin w 1994 r. podjął temat wychowania. Podkreśla powołanie do prawdy i miłości, każdy zaś urzeczywistnia się przez bezinteresowny dar z siebie samego. Rodzic to pierwszy wychowawca dziecka a Kościół i państwo współpracują z nim w tym procesie. Kościół chce wychowania przez rodzinę! List przypomina o ważnym elemencie jakim jest praca nad sobą.

Papież zwraca również uwagę, że rodzice maja prawo wychowywać swe dzieci zgodnie ze swymi przekonaniami. Wychowanie powinno uwzględniać jednak stopień dojrzałości dziecka oraz wolność jego sumienia.

W adhortacji ap. Familiaris consortio (1981) podkreśla, że rodzice muszą kształtować w dzieciach istotne wartości życia ludzkiego i powinny dzieci wzrastać we właściwej wolności wobec dóbr materialnych oraz mają być doprowadzone do prawdziwych zasad moralnych.

Rola kościoła w procesie kształtowania młodych jest bardzo ważna. Wychowanie kat. Polega na przekazywaniu Chrystusa, kształtowania jego „wizerunku" w życiu innych. Kształtuje potrzebę otwarcia na innych na to, co piękne i dobre.

Obok Kościoła ważną rolę spełnia społeczeństwo. Jan Paweł II podkreśla rolę sportu będącego szkołą lojalności, szczerości, uczciwości... Pomiędzy wychowaniem a ewangelizacją zachodzi szeroki związek, potrzebują się i przenikają te dwie płaszczyzny. W adhortacji Christifideles laici 1989 papież wskazuje na powstanie wspólnot wychowawczych złożonych z rodziców, wychowawców, młodych. Natomiast w Vita consekrata 11996 wskazuje na nieocenione dobrodziejstwo jakim są osoby konsekrowane.

Kościół wskazał istotne problemy i elementy wychowania chrześcijańskiego. Podkreślił to, iż każdy człowiek posiada naturalne prawo do otrzymania należnego wychowania. Co jest bardzo ważne, ponieważ wielu i wiele instytucji w dzisiejszym świecie o tym zapomniało, czy nie chce pamiętać?